اداره بهداشت و ایمنی معدن آمریکا (Mine Safety and Health Administration (MSHA غبار را اینگونه تعریف میکند: ذرات جامد ریز که ممکن است از حالت اولیه به وضعیت شناور در هوا در بیاید و بدون هیچگونه تغییر فیزیکی و شیمیایی به غیر از شکست خُرد شده باشد.
در فرایندهای معدنی معمولا غبار به طرق زیر منتشر میشود:
• هنگام شکستن سنگ با ضربه، سایش، سنگ شکنی ، آسیا و غیره
• هنگام رها کردن غبار از قبل تولید شده در فرایندهای بارگیری، تخلیه و انتقال
• هنگام به گردش درآمدن غبار از قبل تولید شده با باد یا حرکت کارگران یا ماشینها
غبار غالبا در واحد میکرون micrometer or micron اندازه گرفته میشود. میکرون مختصر میکرومتر است که واحد اندازه گیری و یک میلیونیم متر است.
هنگام فرایند تولید غبار یک گستره بزرگی از اندازه ذرات پدید می آید. ذراتی که خیلی بزرگ هستند برای شناور ماندن در هوا، ته نشین خواهد شد در حالیکه بقیه ذرات برای همیشه در هوا شناور میماند. چند چیز معروف و اندازه آنها در جدول زیر آمده است:
ذرات غبار بسته به اندازه آنها میتواند برای سلامتی کارگران مضر باشد به ویژه وقتی در هوا شناور میشود. بزرگترین اندازه ذرات که میتواند بعد از تاثیر سرعت باد برای مدت طولانی در هوا معلق بماند حدود 60 میکرون میباشد که حدودا به اندازه ضخامت موی انسان است. ذرات بین 60-2000 میکرون نیز میتواند در هوا شناور شود اما فقط حدودا به 1 متری بالای زمین میتواند برسد و دوباره به سطح سقوط میکند. ذرات بزرگتر از 2000 میکرون غالبا در اثر باد روی سطح می غلتد یا میخزد. این ذرات درشت غبار میتواند روی راه عبور بینی تاثیر بگذارد باعث گرفتگی و سوزش بینی شود و باعث سرفه آزاردهنده و رسوب در گلو شود. ذرات ریزتر که میتواند ساعتها در هوا معلق بماند خطر بیشتری برای سیستم تنفسی دارد. بطور کلی هرچه ذرات ریزتر باشد احتمال بیشتری دارد در مسیر تنفس عمیق تر نفوذ کند.
غبار قابل استنشاق Respirable dust ذراتی از غبار است که به اندازه کافی ریز است که وارد بینی و سیستم تنفسی شده و به عمق شش ها نفوذ کند. ذراتی که به عمق سیستم تنفسی نفوذ میکنند معمولا فراتر از مژه ها و مخاط مکانیسم دفاعی بدن هستند احتمال بیشتری هست که در بدن باقی بماند. بیشتر سازمانهای تنظیم مقررات ذرات کوچکتر از 10 میکرون را به عنوان غبار قابل استنشاق تعریف کرده اند.
