وقتی مواد از شوت بارگیری سقوط می کند، جریان هوا القا می شود که می تواند غبار آزاد شده را با خود بکشد. با برخورد مواد با کف ماشین یا بار قبلا ریخته شده، مواد فشرده می شود، در نتیجه هوای القایی آزاد شده و ایجاد غبار می کند.
با افزایش ارتفاع ریزش هوای القایی با سرعت بیشتری رها می شود، که غبار بیشتری ایجاد می کند. وقتیکه حجم مشخص مواد به یک ماشین دریافت کننده بارگیری می شود، همان حجم هوا از ماشین جابجا می شود و می تواند غبار آزاد شده را با خود حمل کند.
یک روش کنترل غبار معمول، مجهز کردن شوت تلسکوپی به یک غبارگیر خشک می باشد. این غبارگیرها هوا را از ناحیه بین محافظ بیرونی و دیواره شوت مکش می نماید. این سیستمها همچنین از فیلترهای کارتریجی یا بگ فیلتر برای گرفتن غبار استفاده می کنند. هوای فشرده بطور متناوب در کیسه ها دمیده می شود تا غبار گرفته شده را آزاد نموده و به جریان مواد برگرداند. غبارگیر می تواند به دور از شوت تلسکوپی نصب شود و از طریق داکتینگ به شوت تلسکوپی وصل شود. روش دیگر نصب غبارگیر، بالای شوت تلسکوپی می باشد. شکل زیر نصب غبارگیر داخلی به همراه فن بالای شوت تلسکوپی را نشان می دهد.
مرور مشخصات سازندگان مختلف شوت تلسکوپی نشان میدهد که حجم هوای سیستمهای غبارگیر بین 1.8 تا 4.9 برابر حجم عبوری شوت تلسکوپی پیشنهاد شده است. رابطه حجم هوای القایی در اثر سقوط آزاد مواد را نیز میتوان برای محاسبه حجم هوای موردنیاز بر اساس نرخ مواد، ارتفاع سقوط آزاد، اندازه ذرات و سطح باز تغذیه بکار برد. باید توجه شود اگر مکش هوا خیلی زیاد باشد، مواد فرایند می تواند به درون غبارگیر کشیده شود.
منبع:
هندبوک کنترل غبار در صنایع معدنی
Dust Control Handbook for Industrial Minerals Mining and Processing
